4/8/12

Σκέψεις ενός απογεύματος. Γραμμένα σε χαρτί.

1. Βοηθεια.

Αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις σημαίνει πως μπορείς να βοηθήσεις.
Βοήθησέ με να καταλάβω τι θέλω.Ποιους ανθρώπους πρέπει να κρατήσω στη ζωή μου και πως να το κάνω αυτό.

-Σε ποιον απευθύνεσαι;
-Σε σένα Κύριε. Μιλάω στον άρχοντα του κορμιού,στο μυαλό μου.

Μιλάω σε αυτό το όργανο το οποίο έχει τόσες πολλές δυνάμεις και το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι να καταστρέφει την ψυχική γαλήνη και ηρεμία μου.
Το μόνο που κάνει είναι να....

-Σε ποιον μιλάς ψυχή μου;
-Σε κανέναν. Φύγε..
-Μα θέλω να μάθω τι έγινε. Ποιος σε έκανε έτσι;

Ποιος με έκανε έτσι;

-Σε πείραξε κανείς;

Με πείραξε κανείς;

-Τι συμβαίνει;

-Τι...συμβαίνει;;

-Αν δεν είναι καλά πες το μου για να δω τι μπορώ να κάνω.



Μα σε ποιον μιλάω επιτέλους;
Μιλάω στον εαυτό μου,στη καρδιά και στο μυαλό μου;
Σε ποιον τα λέω όλα αυτά;
Σε ένα κομμάτι χαρτί; Όχι...Ναι...

Τι μου συμβαίνει;
Που έχει πάει αυτό το κορίτσι που..

Δεν θυμάμαι τι έκανα μικρή. Δεν θα σου πω ψέματα,όποιος κι αν είσαι εσύ που τα διαβάζεις αυτά.

Έι,είσαι εδώ; Ναι εσύ! Έφυγες; Κι εσύ;




2. Ποιος είναι εκεί;


Νομίζω πως κάποιος προσπαθεί να μου μιλήσει..
Κάποιος εκεί έξω φωνάζει το όνομά μου.Ο άνεμος μεταφέρει τις λέξεις του.. Φωνάζει για βοήθεια.
Λέει πως δεν μπορεί να καταλάβει τι θέλει και ποιους ανθρώπους.....

Για κάτσε μισό λεπτό. Αυτή η φωνή μου φαίνεται γνώριμη. Και οι λέξεις όμως το ίδιο. Μιλάω στον εαυτό μου ή μήπως αυτός σε μένα;


3. Η ησυχία.

Τόσο αρμονική και όμορφη. Όμως τι είναι αυτό;
Ποιος είναι αυτός στο σκοτάδι; Η φιγούρα ενός αγοριού με έκανε να τρομάξω. Ακούω βήματα. Ο Άνεμος.Συνέχεια εδώ,μαζί μου.Αλλά αυτή τη φορά δεν πρόκειται να του μιλήσω,νομίζω...