Σε όλη μας τη ζωή πρέπει να ακολουθούμε κανόνες. Κανόνες που ίσως να μην συμφωνούμε καν. Κανόνες γραμμένους ή και άγραφους. Ελευθερία σου λέει μετά. Πού είναι η ελευθερία αν δεν μπορείς να πάρεις μία τσάντα με τα απαραίτητα και να φύγεις χωρίς να πεις τίποτα σε κανέναν; Χωρίς να χρειαστεί να το συζητήσεις με κάποιον. Απλά να φύγεις. Να ξεφύγεις,έστω για λίγο. Να ξεφύγεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Να μην χρειαστεί να ακούς το μυαλό σου να σου ψιθυρίζει "Δεν μπορείς να το κάνεις. Σταμάτα.". Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι το μυαλό το ύπουλο,αυτό που δεν σε αφήνει να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις,επειδή φοβάσαι. Φοβάσαι μην χάσεις τους ανθρώπους που αγαπάς,ακόμα κι αν αυτοί δεν νιώθουν το ίδιο. Φοβάσαι την σκιά σου. Φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό,επειδή δεν έχεις μάθει να ζεις με αυτόν. Πόσο ειρωνικό όμως είναι το ίδιο σου το μυαλό να σε κάνει να σε φοβάσαι,να σε μισείς,να εύχεσαι να ήταν όλα αλλιώς; Αρκετά θα έλεγα. Το μυαλό. Ένα όργανο με τόσες δυνατότητες. Δεν σε αφήνει να κοιμηθείς το βράδυ επειδή σκέφτηκες τις παλιές μέρες. Τα λάθη σου. Την μυρωδιά του. Και πάλι δεν θα σ'αφήσει. Μετανιώνεις για κάτι που κάποτε ήθελες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Μετανιώνεις που μετάνιωσες. Σου λείπει.

Σ'αρέσει;

Μικρός ήθελες να μεγαλώσεις. Τώρα που αρχίζεις να μεγαλώνεις και να σοβαρεύουν τα πράγματα, σε ρωτάω. Σ'αρέσει; 
Μικρός ήθελες να γίνεις αστροναύτης, να πας στο φεγγάρι!

Ήθελες να γίνεις τραγουδιστής, να κάνεις συναυλίες!
Ήθελες να γίνεις μπαλαρίνα, να χορεύεις και να σε χειροκροτούν!
Ήθελες να γίνεις γιατρός, να κάνεις καλά τους ανθρώπους!
Ήθελες να κάνεις μεγάλη οικογένεια,να ζείτε σε ένα μεγάλο σπίτι με τον σκύλο να τρέχει στον κήπο!

Τώρα..μεγαλώνεις. Δεν θες να γίνεις αστρονάυτης,τραγουδιστής,μπαλαρίνα,γιατρός.Δεν θες οικογένεια ή σκύλο.Κάνεις ό,τι είναι δυνατό,για να φτιάξεις το μέλλον σου έτσι ώστε να ζήσεις καλά. Αλλά αυτό θέλεις; Απλά να ξέρεις ότι θα ζεις καλά;

Δεν ξέρεις τι θέλεις.Γιατί πολύ απλά έχει χαθεί το παιδί μέσα σου. Αυτό το παιδί που έλεγε πόσο χαρούμενο είναι που έχει αγάπη,φαγητό,φροντίδα,φίλους. Υποφέρεις κάθε μέρα,όλο και περισσότερο, προσπαθώντας να γίνεις αρεστός στους άλλους,που ξεχνάς πως είναι να είσαι αρεστός στον εαυτό σου. Και σε ξαναρωτάω.  Σ'αρέσει;  

Δεν ξέρω πως θα είναι το μέλλον,αλλά θα κάνω οτιδηποτε περνάει από το χέρι μου,για να μην χάσω αυτό το παιδί. Αυτό το παιδί που μου θυμίζει ποια ήμουν και είμαι. Αυτή θέλω να είμαι.

Αυτό μ'αρέσει.

Ξέρεις τι είναι να πεφτουν αστερια κι εσυ να ευχεσαι για καποιον να ειναι καλα? Κι ας μην τον νοιαζεις. Θελεις απλα να ειναι καλα. Δεν σε νοιαζει που είναι 500 χιλιόμετρα μακρυά. Ίσως να σε μισεί. Ίσως όχι. Εσύ θες το καλό του έτσι κι αλλιώς. Κοιτάς τον κόσμο και βλέπεις αυτόν. Ακούς τη φωνή του. Αναπνέεις και νιώθεις την μυρωδιά του να σου γεμίζει τα πνευμόνια. Όταν σε αγκαλιάζει και ακούς την καρδιά του,εύχεσαι να σταματήσει ο χρόνος. Να είστε έτσι για πάντα. Θέλεις να τον σφίξεις τόσο που να του λιώσεις τα κόκαλα.Θέλεις να 'ναι καλά. 

Μιλάω σε εμένα για εσένα.

Ένα τηλεφώνημα. Λίγες λέξεις. Μπορούν να σε κάνουν να κλαις για όλο το υπόλοιπο βράδυ,γιατί οι άσχημες σκέψεις και τα δάκρυα είναι η τροφή του μυαλού.
"Θέλω να ξυπνήσω και να είσαι δίπλα μου."
Πόσο λυπάμαι που δεν είμαι δίπλα σου να σε βοηθήσω τώρα που με χρειάζεσαι.
Οι σκεψεις. Σε κάνουν να έχεις τύψεις για λόγους που δεν ευθύνεσαι καν εσυ.
Σε ανάγκασαν να ακολουθήσεις και εσύ ησουν υποχρεωμένος να το κάνεις. Έτσι σχεδόν χάθηκες με τους ανθρώπους που σου στάθηκαν όταν τους ήθελες. Τώρα όμως που αυτοί παρακαλούν για βοήθεια εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα,γιατί είναι αργά πια.
Λυπάμαι. Ξέρω ότι το διαβάζεις και εσύ αυτό.Σ'αγαπώ,να το θυμάσαι.

Τι κι αν πιστεύεις πως είσαι ευτυχισμένος;
Όλα καταλήγουν να είναι μια οφθαλμαπάτη, κι εσύ επιμένεις άθελά σου να βγαίνεις πάντα το θύμα και θα συνεχίζεις να υποφέρεις από όλη αυτήν την ιστορία. Πονάς εσύ,πονάει κι άλλος. Τι άλλο όμως θα μπορούσες να κάνεις; Οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές. Δεν νοιαζόμαστε για τον άλλον και τα συναισθήματά του. Μας νοιάζει μόνο να μην πληγώνουμε τους εαυτούς μας, και ούτε που σκεφτόμαστε τις συνέπειες. Τι να κάνουμε όμως που γεννηθήκαμε εγωιστές; Αν είχαμε την δυνατότητα να το αλλάξουμε, θα ήταν όλα εύκολα. Όχι πόνος. Τι ιδανική ιδέα...

Έχεις μεγαλώσει!Ολόκληρη κοπέλα έγινες!Πρέπει να προσέχεις τώρα.Πρέπει να κάνεις δουλειές,να βοηθάς!Έτσι κάνουν οι μεγάλοι!
Όπα,κάτσε! Πότε μεγάλωσα και δεν το πρόσεξα; Πριν λίγες μέρες δεν ήταν που μόλις με πείραζαν έκλαιγα; Πριν λίγες μέρες ρε παιδιά δεν μου κλείνανε τα μάτια σε ταινίες "για μεγάλους";
Και στην τελική δεν ζήτησα από κανέναν να μεγαλώσω. Γιατί να μεγαλώσω; Για να έχω τα προβλήματα των μεγάλων; Μεγάλα προβλήματα αυτοί οι μεγάλοι! Δεν θέλω να μεγαλώσω!
Σχολή,δουλειά,λεφτά,τράπεζες,σχέσεις,δάνεια,αρρώστιες,τσιγάρα,ποτά,αμάξι,σπίτι,αφεντικά,

δίπλωμα οδήγησης. Δεν θέλω! Αρνούμαι! Εγώ θέλω βολτούλες στη βροχή, χοντρά φούτερ δίπλα από το τζάκι,εκδρομές με την οικογένεια,επιτραπέζια,ζεστό τσάι,να με κρατάνε από το χέρι.
Πωωωω πολύ μπέρδεμα αυτοί οι μεγάλοι! Πάω να κάνω κούνια!